Zelfmoord is het gevolg van een vorm van bezetenheid.

De mens heeft het leven van God ontvangen, met de bedoeling om in het stoffelijk lichaam te groeien naar een zuiver maatschappelijk en geestelijk denken. Het is tegen Gods wetten om voortijdig een einde te maken aan het leven.

Als mens ben je geest en stof, waarvan de geest het lichaam is dat achter de stoffelijke wereld voortleeft. Werkelijkheid!
Je hebt je leven gekregen op aarde en dat leven verbindt je met een tijd (je ouderdom dus), stelt vast, hoelang je op aarde hebt te leven. En dat is een Goddelijke levensweg, voor je ziel, je persoonlijkheid dus. Van dit leven moet je maken wat er van te maken is.

De lagere geesten uit het leven na de dood kunnen de mensen overhalen om zelfmoord te plegen, doordat ze hun voorhouden dan men hierdoor van zijn aardse lijden verlost zal worden.
Wat er ook gebeurt, wat je ook beleeft, hoe vreselijk je leed op aarde ook is, doe dit niet, houd het uit, want er komt een einde aan alles. Je hebt licht, je kunt gaan waarheen je wilt, je hebt je eigen wil, je hebt alles….

Door de zelfmoord stort je jezelf in een diepe ellende. Als geest moet je dan ervaren dat je wel het lichaam kunt vernietigen maar niet het eigen leven.
Je blijft verder leven als geest, maar zit vast aan het eigen stoflichaam, omdat je het kosmische tijdstip van sterven eigenhandig wilde vervroegen.


In het boek De Kringloop Der Ziel van Jozef Rulof wordt het ondraaglijke lijden beschreven dat men hierdoor over zichzelf afroept.

Mensen die met de gedachte rondlopen om zelfmoord te plegen kunnen geholpen worden. Ook hierin mogen wij door middel van geestelijke bestraling hulp bieden, zodat men vanuit de Goddelijke wereld bevrijdt mag worden van de negatieve astrale overheersing.